E.S.

(Nie)zwykłe książki dla dwu-trzylatków

Wśród licznych na rynku propozycji książek dla najmłodszych z pewnością można znaleźć atrakcyjne wydania grająco-piszczące, mieniące się lub mięciutkie, zaskakująco rozkładane lub przez pociechę układane. Są jednak też pozycje niezwykłe w swej zwykłości, wydane tradycyjnie, bazujące jedynie na pomysłowości autora/ilustratora.
Jak wiadomo, ostatecznie to i tak młody czytelnik, kierując się dziecięcą przenikliwością i niezrozumiałą dla dorosłego kilkusekundową decyzją, pokocha daną książkę lub nie.
Te przedstawione poniżej prawie na pewno trafią w gust dziecięcia w wieku 2-3 lata, co potwierdza wieloletnia praktyka biblioteczna oraz eksperymenty przeprowadzone na dzieciach własnych i cudzych. Z dużym prawdopodobieństwem zachwycą także dorosłych, dzięki czemu radość czytania będzie podwójna.
Jeśli jeszcze nie znacie Pucia, to jest to obecnie lektura rozchwytywana, przepiękna graficznie i przemawiająca prostotą, ale i trafnością języka („Pucio uczy się mówić”, „Pucio mówi pierwsze słowa”). Stworzona przez logopedkę i pedagoga dziecięcego pomaga w rozwoju mowy i jest elementem przygotowania do czytania, które nastąpi za kilka lat. Dzieci nie chcą rozstawać się z Puciem, ale również dorosły czerpie przyjemność z czytania tej książki (czy to z pierwszego, czy setnego, czy tysięcznego, bo tak to się kończy). Obcowanie z rodziną Pucia sprawia, że codzienność wydaje się jakaś taka piękna, pojawia się docenianie niezwykłości zwykłości.
Szwedzkie książeczki Anny-Clary Tidholm („A dlaczego?”, „Jest tam kto?”, „Wymyśl coś!”, „Gdzie idziemy?”) również opierają się na prostej formie. Przy ich czytaniu trudno oprzeć się wrażeniu, że te najprostsze pomysły są najlepsze, ale zarazem najtrudniej na nie wpaść. Z pozoru zwykłe pukanie do kolejnych drzwi niebieskiego domku staje się wspólną przygodą czytającego i słuchacza, a wymyślacze mieszkający w każdym pokoju dziecięcym to wspaniałe rozwiązanie na czas złej pogody lub… zamknięcia w domu z powodu epidemii.
Zwykłe, choć wyjątkowe, są także książki o króliczku Jörga Mühle („Śpij króliczku”, „Nie płacz króliczku”, „Do kąpieli króliczku”). Dziecko może mu pomóc np. dmuchając na ranę, głaszcząc po pleckach, zasłaniając oczy, gdy dostaje się do nich woda z prysznica. Taka fizyczna interakcja z książką nie tylko uczy odnajdowania się w sytuacjach, gdy ktoś potrzebuje naszej reakcji na najdrobniejszą nawet potrzebę, ale jest bardzo wciągającym zajęciem, sprawiającym, że dziecko czuje się niemal elementem świata przedstawionego. Relacje, które dziecko tworzy ze swoimi przytulankami, przeniesione na kartki książki są właśnie wspomnianym powyżej prostym, a porywającym zabiegiem.
Warto wspomnieć jeszcze o serii „Szukajmy razem” projektu Meg Dobbie, zilustrowanej przez Stephena Cartwrighta („Znajdź kaczuszkę”, „Znajdź ptaszka”, „Znajdź pieska”, „Znajdź świnkę”, „Znajdź kotka”, „Znajdź misia”). Świetna zabawa w odnajdowanie tytułowego bohatera na kartach książki łączy się z rozwijaniem mowy dziecka i wspólnym przebywaniem dużego i małego czytelnika.
Wszystkie wspomniane tytuły są dostępnie w naszej bibliotece. Nie są już nowościami. Niektóre powstały kilkanaście lat temu, ale dzięki swej zwykłości są nadal lekturą, którą można nazwać niezwykłą i wartą polecenia.

Mariola Szupiluk

"Policjanci. Ulica. Pierwsi na miejscu, najbliżej ludzi, krwi i okrucieństwa" - KATARZYNA PUZYŃSKA

W książce przedstawione są wywiady z policjantami z różnych wydziałów: Patrolowo-Interwencyjnego - Ruchu Drogowego - Prewencyjnego – Patrolowego z większym lub mniejszym stażem pracy. Wszyscy oni to policjanci z powołania. Mimo stresującej pracy wykonują obowiązki z pasją ,trzymając się przepisów. Autorka daje nam możliwość zapoznania się z jakimi trudnościami nie tylko zawodowymi, ale także prywatnymi musza borykać się policjanci. W sposób bardzo obrazowy przedstawia kulisy ich pracy, która nie należy do łatwych. Znajdziecie tu odpowiedź na takie pytania: Jak policja jest traktowana przez obywateli? Jak wygląda zakres obowiązków na danym stanowisku? Jakie emocje towarzyszą podczas interwencji, przy styczności ze śmiercią i jak wpływa na nich ma ciągła czujność? Jak dostać się do policji i jak wyglądają awanse oraz zarobki? Wiele szczegółów zaskakuje, bo często nasze wyobrażenie o pracy policjantów odbiega od rzeczywistości. W dowód uznania autorka połowę swojego honorarium przekazała na Fundację Pomocy Wdowom i Sierotom po Poległych Policjantach. Polecam książkę wszystkim, którzy pragnęliby choć przez chwilę "poczuć się" policjantem.

"Nieczułość" - Martyna Bunda

Debiut literacki reportażystki i publicystki "Polityki" to historia trzech sióstr oraz ich matki, żyjących w starym domu na Kaszubach gdzie kolejne zawieruchy historii odczuwane są bardziej dotkliwie. "Nieczułość" to opowieść głównie o kobietach lecz epizodycznie pojawiają się w niej również mężczyźni: ci dobrzy, którzy giną w kolejnej zawierusze i ci, którzy odbierają kobietom człowieczeństwo, nadchodzący z kolejnym frontem. Doświadczane porażkami i tragediami nie poddają się losowi, podnoszą się, instalują w nowych realiach - żyją. Ich jedyną ostoją jest dom - Dziewicza Góra - miejsce gdzie spotyka się historia i codziennie troski głównych bohaterek. Opowieść snuta jest w rytm cykliczności przyrody i pór roku - każda kolejna przynosi zmianę. Odchodząc i wracając dźwigają brzemię traum i rodzinnych tradycji, które dziedziczą kolejne pokolenia.
Cytując dedykację autorki książkę polecam: "Mamie, siostrze, córkom, naszym babkom, ciotkom, przyjaciółkom". Śmiało można podsunąć ją również mężczyznom, bez obawy o ckliwość i romansowość. E-book dostępny jest w Empik Premium, aktualnie za darmo.

"PRzyjaciel człowieka" - Andrzej Pilipiuk

Andrzej Pilipiuk zdobył popularność jako twórca jednego z najbardziej niezwykłych bohaterów a właściwie antybohaterów literatury polskiej. Jakub Wędrowycz jest obleśnym i złośliwym staruszkiem, z którym nikt z czytelników nie chciałby spędzić ani chwili w jednej izbie. A już na pewno nie w izbie Wędrowycza! Problem w tym, że Jakub oprócz tego, że jest alkoholikiem, bimbrownikiem, a bywa nawet hieną cmentarną, wielokrotnie dał się poznać jako patriota, osoba skora do bezinteresownej pomocy oraz wybitny fachowiec w dziedzinie egzorcyzmów. Oprócz dziewięciu wydanych już tomów opowiadań o Wędrowyczu, zdecydowanie mniejszy rozgłos przynoszą ich autorowi opowiadania bezjakubowe. W tym roku wyszedł jedenasty tom, zatytułowany Przyjaciel człowieka, zawierający cztery opowiadania. Bohaterem dwóch z nich jest znany z poprzednich książek doktor Skórzewski, - człowiek który w swoim długim życiu widział wiele i niejednokrotnie poczuł dotyk niewytłumaczalnego.
W opowiadaniu Duchy Poveglii, którego akcja toczy się w Wenecji w przededniu wybuchu II Wojny Światowej, doktor Skórzewski stara się uratować życie włoskiego młodzieńca - Antonia. Chłopiec jest zupełnie zdrowy, lecz zdarza mu się doświadczać zupełnie nieszkodliwych wizji. Zamknięty w zakładzie psychiatrycznym przez zazdrosnego o spadek wuja, Antonio ma zostać poddany nowatorskiej metodzie leczenia, polegającej na chirurgicznej ingerencji w mózg i wycięciu szkodliwej tkanki.
Drugie opowiadanie, którego bohaterem jest Skórzewski nosi tytuł My, bohaterowie... a wydarzenia w nim ukazane mają miejsce już w trakcie wojny. Doktor oczekuje na stracenie w warszawskim Pawiaku, jednakże w ostatniej chwili przychodzi ocalenie. Aby uratować życie musi dołączyć do ekspedycji naukowej starającej się odnaleźć zjadliwego wirusa, który przed laty stał się przyczyną wielkiej epidemii. Niemcy chcą go wykorzystać jako broń biologiczną.
Znany z poprzednich książek Pilipiuka - Robert Storm jest bohaterem opowiadania Inne możliwości. Storm jest dobrze ułożonym młodzieńcem, który uwielbia otaczać się zabytkowymi przedmiotami, wyszukiwanymi za grosze na rozmaitych pchlich targach. Potrafi je wyłuskać spomiędzy przedmiotów nic nie wartych i własnoręcznie odrestaurować. Jest niezastąpiony w sprawach beznadziejnie trudnych. Tym razem musi odnaleźć drogę do skarbu znajdującego się na jednej z greckich wysepek na podstawie fotografii ze starego albumu.
Tytułowe opowiadanie to wizja świata postapokaliptycznego, świata który dopiero odradza się po wielkiej epidemii. Dwie bohaterki - Halucynacja i Hydropatia odkrywają schron, w którym przy zwłokach dziewczyny znajdują psorobota. Kiedy udaje im się go uruchomić nie tylko poznają historię zmarłej ale także tworzą swoją własną.
Andrzej Pilipiuk jest z zawodu archeologiem ale jest tez znawcą bliższej nam historii i często w prostych zdawałoby się opowieściach przemyca wiele fascynujących ciekawostek. Tym razem czytelnik poszerzy swoją wiedzę miedzy innymi z historii medycyny, architektury oraz historii antycznej. Książki „wielkiego grafomana" – jak się skromnie i nieskromnie zarazem sam autor się określa należą do tych, które niezmiennie za szybko się kończą.
Polecana nie tylko dla fanów.

"CIEŃ WIATRU" - Carlos Zafon

Jest to historia 10-letniego chłopca, Daniela Sempere rozgrywająca się w powojennej Barcelonie. Pewnego dnia chłopiec zostaje zaprowadzony przez swojego ojca-księgarza do tajemniczego miejsca, jakim jest Cmentarz Zapomnianych Książek. Zgodnie z tradycją Daniel musi wybrać jedną książkę, by ją ocalić od zapomnienia. Chłopiec wybiera właśnie „Cień wiatru"  nieznanego nikomu autora- Juliusz Caraxa .Od tej chwili rozpoczyna się niezwykła przygoda Daniela, który próbuje rozwikłać tajemnicę związaną z autorem. Przygody chłopca stają się niebezpieczne i bardzo tajemnicze. Książka jest  interesująca, a zawarta w niej akcja ciekawa , poruszająca i wywołująca wiele emocji. Wprowadza czytelnika w magiczny klimat powojennej Barcelony a doskonałym uzupełnieniem są piękne czarno-białe fotografie. Podsumowując: powieść jest wartościowa, nieprzewidywalna i warta przeczytania! Zachęcam!

Elżbieta Witkowska

"Wilczyce znad wisły. Zabójczo piękne, zdradziecko bezwzględne" - jarosław molenda

W książce „Wilczyce znad Wisły" Jarosław Molenda przedstawił sylwetki sześciu kobiet. Nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego gdyby nie podtytuł: „Zabójczo piękne, zdradziecko bezwzględne": Czytelnik poznaje biogramy sześciu kobiet, ale poznaje też powody, dla których te kobiety decydowały się zdradzić – bliskich, kolegów, przyjaciół czy tak jak Zofia Darowska-Beynar – żona Pawła Jasienicy, agentka bezpieki, która donosiła na swojego męża. Czy donosiły, by uniknąć tortur lub pod wpływem szantażu? – Tak!., ale też dla poprawy statusu społecznego. We wstępie do „Wilczyc..." autor zauważa, że „Metoda podstawiania kobiet do rozpracowywania i dezintegracji środowisk podziemnych i opozycyjnych była powszechnie stosowana".  Łączyła je uroda i zdrada, różniły motywy. A co z karą za zbrodnie? Czyżby zbrodnia popłacała? O tym dowiecie się po przeczytaniu książki „Wilczyce z nad Wisły".

Jarosław Bartniczuk

"bezsenność w tokio" - marcin bruczkowski

Z krajów azjatyckich zawsze chciałam poznać jedynie Japonię, zapewne dlatego bez zastanowienia sięgnęłam kiedyś po książkę Marcina Bruczkowskiego Bezsenność w Tokio. I... polecam ją każdemu, szczególnie w tych trudnych czasach. Jednak nie oczekujcie zwykłego przewodnika po Kraju Kwitnącej Wiśni. Bezsenność... to opowieść o zwykłym życiu, zwykłego gajdzina, czyli po japońsku obcokrajowca, o jego pracy, kłopotach mieszkaniowych i pokojach mierzonych matami tatami, o imprezach przy polskiej żubrówce, automatach w których można kupić dosłownie wszystko, od coli, po alkohol i używaną bieliznę, o różnicach między samochodami produkowanymi na rynek europejski i rynek japoński (do dziś fascynują mnie ich rodzime rozwiązania technologiczne). Bezsenność... to też opowieść o ludziach, o przyjaźniach, relacjach prywatnych i zawodowych, napisana przez człowieka, który pojechał do Japonii tylko na rok, a został tam ponad dziesięć lat. Autor opisując swoje perypetie opowiada o absurdach Japonii, jej inności kulturowej i mentalnej, bez oceniania czy krytykowania, bo przecież to, co dziwi człowieka Zachodu dla każdego Japończyka jest czymś zwyczajnym.

Co jest atutem tej książki, oprócz samej Japonii? Niewątpliwie dowcip Bruczkowskiego. Autor napisał książkę tak lekkim językiem, z niezwykle inteligentnym poczuciem humoru, że płynie się przez nią z szerokim uśmiechem na ustach, trudno się od niej oderwać, a kiedy czytamy ostanie zdanie, nie możemy uwierzyć, że to już koniec. Dobrą wiadomością jest to, że można sięgnąć po kolejne, świetnie napisane książki Bruczkowskiego; Zagubieni w Tokio, Singapur, czwarta rano, Radio Yokohama, Powrót niedoskonały.

"samsara" - tomek michniewicz